Ο “χρυσός” κρυφός καταρράκτης της Λαμίας (Φωτό & Βίντεο)
Ζώντας σε μια πόλη αναγκαστικά κινείσαι ανάμεσα στο τσιμέντο και την άσφαλτο. Σε ένα συνονθύλευμα από 50 αποχρώσεις του γκρι που «χρωματίζουν» μονότονα τον αστικό ιστό. Όμως όσο και αν έχουμε συνηθίσει σε αυτό, πάντα η αρχέγονη ανάγκη μας, θα μας οδηγεί στη φύση. Εκεί όπου όλα είναι αληθινά και θαυμαστά…
Τι θα λέγατε λοιπόν για μια βόλτα στο παλιό υδραγωγείο της Λαμίας;
Ξεκινάμε από τα Γαλανέικα, όπου συναντάμε την οδό Αγίας Παρασκευής. Την ακολουθούμε, περνάμε κάτω από τη σήραγγα και σε λίγο το τοπίο αλλάζει.
Εδώ δεν υπάρχουν σπίτια. Η περιοχή είναι γεμάτη ελαιόδεντρα και πλατάνια. Μια πανέμορφη διαδρομή κατά μήκος του Ξηριά, γεμάτη οξυγόνο και ήχους που ηρεμούν. Το θρόισμα των φύλλων, το κελάιδισμα των πουλιών και τα νερά που τρέχουν σχηματίζοντας ρυάκια, αναζωογονούν, σώμα και ψυχή.
Σε λίγο συναντάμε το παλιό πέτρινο γεφύρι με την μεγάλη καμάρα, “διακοσμημένο” με σταλακτίτες και το Υδραγωγείο που χτίστηκε το 1894 και εκτός από ιστορία κουβαλάει επάνω του τον αέρα μιας άλλης εποχής. Μια στάση στα παγκάκια που περιμένουν τους περαστικούς και συνεχίζουμε το δρόμο μας ακολουθώντας το ποτάμι που ακόμα είναι ρηχό και ήρεμο.
Η συνέχεια είναι λίγο πιο δύσκολη αλλά και πιο ενδιαφέρουσα. Ο χωμάτινος δρόμος στενεύει γίνεται μονοπάτι, μοιάζει με αψίδα που σχηματίζεται από τα κλαδιά των πανύψηλων δέντρων. Οι πέτρες γλιστρούν και απαιτούν προσοχή σε κάθε βήμα. Όμως το αποτέλεσμα μας αποζημιώνει.
Έχουμε φτάσει στον καταρράκτη! Στο αποκορύφωμα της ομορφιάς της Ταράτσας. Δεν είναι τεράστιος, δεν προκαλεί δέος, όμως αυτό σε τίποτα δεν αφαιρεί την γοητεία του. Αρμονικά δεμένος με το περιβάλλον, σε ένα σκηνικό που μαγεύει και καθηλώνει τον θεατή του.
Το παλιό υδραγωγείο
Κτίστηκε το 1894 με μελέτη του μηχανικού Ν. Παπαδημητρίου και ήταν το πρώτο υδραγωγείο της πόλης. Το έργο αποσκοπούσε στη συλλογή των νερών των πηγών της Ταράτσας και της Ανάβρας, τα οποία μέσω ενός λιθόκτιστου αγωγού συγκεντρώνονταν στη δεξαμενή, απ’ την οποία στη συνέχεια με άλλον αγωγό έφθαναν στην αρχή του εσωτερικού δικτύου της πόλης.
Ο αγωγός είναι λιθόκτιστος, τετράγωνης διατομής, κτισμένος με ισχυρό υδραυλικό κονίαμα και καλύπτεται από σχιστολιθικές πλάκες. Συνδέεται με τη δεξαμενή με μια υπερυψωμένη τοξωτή κατασκευή ώστε να καλύπτει την απαραίτητη υψομετρική διαφορά. Στα μισά της απόστασης από τις πηγές μέχρι τη δεξαμενή υπάρχει λιθόκτιστο κυκλικό φρεάτιο το οποίο είναι στεγασμένο σε μικρό ημισφαιρικό θόλο.
Η δεξαμενή είναι ορθογώνια. Είναι κατασκευασμένη από καλοδουλεμένη λιθοδομή ενισχυμένη με ισχυρό υδραυλικό κονίαμα και στεγάζεται με δύο ημισφαιρικούς θόλους. Αποτελεί αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα ειδικής κατασκευής του τέλους του 19ου αιώνα στην περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας.
Επιστρέφοντας στην πόλη, παίρνουμε μαζί μας εικόνες γεμάτες ζωή αλλά και μια ηρεμία που θα μας χρειαστεί για τη συνέχεια της ημέρας ανάμεσα σε τσιμέντα και άσφαλτο. Μέχρι την επόμενη εξόρμηση. Άλλωστε δεν χρειάζεται να οργανώσουμε κάποιο μακρινό ταξίδι, να αγοράσουμε ειδικό εξοπλισμό και να διαθέσουμε τις οικονομίες μας, για να αποδράσουμε στη φύση.
Ένα ζευγάρι άνετα παπούτσια και λίγος διαθέσιμος χρόνος χρειάζονται μόνο. Αρκεί να σηκώσουμε τα μάτια μας και να εντοπίσουμε ένα πράσινο σημείο κάπου στον ορίζοντα…
